Από το πρώτο άκουσμα φαίνεται πως ο ήχος του είναι πιο pop από τα προηγούμενα, έχοντας μια μοντέρνα παραγωγή χαρακτηριστική της εποχής, με εκτεταμένη χρήση synthesizer
Στις 4 Ιουνίου του 1984 ο Bruce Springsteen κυκλοφόρησε το έβδομο και δημοφιλέστερο άλμπουμ του, το “Born In The U.S.A.”. Συνοδευόμενο από μια εκτεταμένη προωθητική καμπάνια που περιελάμβανε επτά singles, πέντε μουσικά βίντεο και τρία χορευτικά remixes, το “Born In The U.S.A.” ήταν μια τεράστια εμπορική επιτυχία, αποτελώντας το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις του 1985 και κατακτώντας την κορυφή των charts στις Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο και πέντε ακόμα χώρες.
Και τα επτά singles του, δηλαδή τα τραγούδια “Dancing In The Dark”, “Born In The U.S.A.”, “I’m On Fire”, “Glory Days”, “Cover Me” και “My Hometown” έφτασαν στο Top Ten των Η.Π.Α. Το άλμπουμ έχει πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, καθιστώντας το το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του Springsteen και ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ όλων των εποχών.
Το “Born In The U.S.A.” είναι σε πολλά σημεία κάτι καινούριο και διαφορετικό για τον Springsteen. Από το πρώτο άκουσμα φαίνεται πως ο ήχος του είναι πιο pop από τα προηγούμενα, έχοντας μια μοντέρνα παραγωγή χαρακτηριστική της εποχής, με εκτεταμένη χρήση synthesizer.
Η “E-Street Band” (το συγκρότημα του Springsteen) παίζει καταπληκτικά σε όλο το άλμπουμ. Ο Max Weinbergστα ντραμς δίνει στα κομμάτια ένα τεράστιο, groovy beat, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο το έντονο reverb εφέ στο ταμπούρο. Τα solos του Clarence Clemons στο σαξόφωνο είναι σημεία αναφοράς, ο Steve Van Zant στην κιθάρα είναι σε μεγάλα κέφια και ο Danny Federici έχει κάνει φοβερή δουλειά στην δημιουργία ήχων στα synths.
Σε βαθύτερο επίπεδο ωστόσο γίνεται προφανές πως η μεγαλύτερη αλλαγή βρίσκεται στην προσωπικότητα του Springsteen.
Σε όλη τη μέχρι τώρα πορεία του τα τραγούδια του γίνονταν ολοένα και πιο απαισιόδοξα, φτάνοντας στο κατώτατο σημείο στο προηγούμενο άλμπουμ του, το “Nebraska”. Εδώ ο Springsteen φαντάζει πιο χαρούμενος παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι ήρωες των τραγουδιών του, κάτι που φαίνεται φυσικά στους στίχους, αλλά κυρίως στη μουσική.
Στο “Dancing In The Dark” ο ήρωας τραγουδά για την απογοήτευση σχετικά με τη ζωή του που δεν πηγαίνει πουθενά, όμως το κομμάτι είναι χαρούμενο και χορευτικό, ώστε αν δεν δώσεις σημασία στους στίχους το μόνο που σου μένει τελικά είναι η λέξη “dancing”.
Το ίδιο συμβαίνει και στο “Glory Days”, ένα τραγούδι λησμονιάς για τα χαμένα νεανικά χρόνια, αλλά και στο “I’m Going Down”, όπου ο ήρωας περιγράφει στη σύντροφό του το διαφαινόμενο τέλος της σχέσης του, όμως η μουσική είναι ένα δυνατό, χαρούμενο rock’n’roll.
Οι χαρακτήρες του σηκώνουν κεφάλι και δεν παραδίνονται (“No Surrender”). Ο Springsteen μπορεί να εξακολουθεί να είναι η «φωνή της εργατικής Αμερικής» (the voice of the working man) όμως δεν είναι ο Springsteen της δεκαετίας του 1970, ο σκληρός ποιητής του δρόμου.
Σε αυτό το άλμπουμ η στάση του έχει μαλακώσει, προκαλώντας την εργατική τάξη να κάνει ειρήνη με τον εαυτό της και την Αμερική, καλώς ή κακώς.
Το αποκορύφωμα αυτής της αντίφασης μεταξύ στίχων και μουσικής είναι φυσικά το κομμάτι “Born In The U.S.A.”, ένα ειρωνικό, αντιπολεμικό και αντιαμερικανικό τραγούδι με ήρωα έναν βετεράνο του πολέμου του Βιετνάμ που αφού γυρίζει σπίτι από έναν πόλεμο στον οποίο πήγε για να σκοτώσει τους «κίτρινους ανθρώπους» χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί, βρίσκει την πατρίδα του αφιλόξενη και μακρινή.
Οι στίχοι είναι θυμωμένοι, όμως η αίσθηση του τραγουδιού είναι τόσο ανεβαστική που οι περισσότεροι πίστεψαν πως είναι ένα πατριωτικό τραγούδι-ύμνος στην Αμερική, σε τέτοιο βαθμό ώστε το επιτελείο του Ronald Reagan προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει για την προεκλογική εκστρατεία του.
Η φωτογραφία του εξωφύλλου τραβήχτηκε από τη ροκ φωτογράφο Annie Leibovitz, πρώην φωτογράφο των περιοδικών “Rolling Stone” και “Vanity Fair”.
Στη φωτογραφία ο Springsteen στέκεται με την πλάτη του γυρισμένη στο φακό, μπροστά στις κόκκινες και λευκές ρίγες μιας αμερικανικής σημαίας. Φοράει λευκό μπλουζάκι και τζιν, με ένα κόκκινο καπέλο του μπέιζμπολ χωμένο στη δεξιά πίσω τσέπη του.
Ο Springsteen δήλωσε ότι η σημαία συμπεριλήφθηκε στο εξώφυλλο επειδή το πρώτο κομμάτι ονομάζεται “Born In The U.S.A.” Το εξώφυλλο προκάλεσε οργή- ορισμένοι πίστεψαν ότι ο Springsteen ουρούσε πάνω στη σημαία, κάτι που ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι δεν ίσχυε, λέγοντας στον Kurt Loder ότι «απλά η εικόνα του κώ@@@ μου φαινόταν καλύτερη από την εικόνα του προσώπου μου» και ότι δεν υπήρχε κανένα «μυστικό μήνυμα».
Το οπισθόφυλλο περιείχε και τα αποχαιρετιστήρια λόγια του Springsteen προς τον Van Zant που αποχώρησε μετά τις ηχοργαφήσεις, γραμμένα στα ιταλικά: “Buon viaggio, mio fratello, Little Steven (Καλό ταξίδι, αδελφέ μου, Little Steven)”.
Το εξώφυλλο έχει εμφανιστεί σε λίστες με τα καλύτερα εξώφυλλα άλμπουμ όλων των εποχών.
Η κυκλοφορία του άλμπουμ συνοδεύτηκε από μια μεγάλη παγκόσμια περιοδεία που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1984, διέσχισε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, πέρασε τον Μάρτιο του 1985 στην Αυστραλία, την Ιαπωνία και την Ευρώπη για να επιστρέψει για ένα δεύτερο σκέλος στις ΗΠΑ και να ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο του 1985 στο Λος Άντζελες.
Η περιοδεία απέφερε συνολικά 90 εκατομμύρια δολάρια. Το άλμπουμ αλλά και κάποιο από τα επτά singles βρίσκονταν μέσα στο top 10 του “Billboard 200” καθ’ όλη τη διάρκειά της. Η συνολική προσέλευση του κόσμου ήταν σχεδόν 4 εκατομμύρια.
Το “Born In The U.S.A.” έκανε τον Springsteen σούπερ σταρ και του έφερε τη μεγαλύτερη επιτυχία. Αργότερα ο ίδιος εξέφρασε επιφυλάξεις για το άλμπουμ και τη φήμη που του χάρισε. Παρ’ όλα αυτά, οι αναδρομικές εκτιμήσεις θεωρούν το “Born In The U.S.A.” έναν από τους καλύτερους δίσκους του Springsteen, της δεκαετίας του 1980, αλλά και γενικότερα της ροκ μουσικής. Έχει εμφανιστεί σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, μεταξύ άλλων από το Rolling Stone και το NME, και εισήχθη στο Hall of Fame των Grammy Music Awards το 20
Comments